Μὲ κλειδωμένο τὸ μυαλὸ καὶ τὸ βλέμμα προχωρᾶ στὸν ψυχρὸ ἀτέλειωτο διάδρομο – πότε μόνη, πότε ὑποβοηθούμενη. Δεξιὰ κι ἀριστερὰ ἀμέτρητες ρωγμὲς ἀπὸ αἰχμάλωτα δάκρυα, πρησμένοι σοβάδες, ἀνάγλυφοι ἀπὸ οὐρλιαχτὰ ποὺ πάλλουν κολασμὲνα… Πλέον δὲ γράφει – μετὰ βίας μπορεῖ νὰ συμμαζέψει μιὰ σκέψη ἀπλή. Κι ὅμως, τὸ ξέρω, ἀπὸ ‘κείνη τὴ φθαρμένη καρέκλα, μὲ […]
from Εναλλακτική Δράση http://ift.tt/2xXeshC
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου