…Οι φρικαλεότητες της αρρώστιάς του από μικρές γίνονταν μεγάλες. Όταν εντέλει κάθισα δίπλα του, έβηχε περισσότερο από άλλοτε, με έναν βήχα ξερό, που τράνταζε το στήθος του και έκανε το κεφάλι του να τινάζεται. Ύστερα από έναν βίαιο σπασμό, έκλεισε τα μάτια και πήρε ανάσα. Καθόμουν σιωπηλός γιατί πίστευα πως προσπαθούσε να συνέλθει. «Είναι ανοιχτό το […]
from Εναλλακτική Δράση http://ift.tt/2FZJCZF
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου