Όλα τελικά ήταν δρόμος που με έφεραν στη δική σου αγκαλιά

Σε κοιτάζω και δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου. Είναι σα να σε κοίταξα μόλις τώρα κι όμως έχει περάσει ώρα, δε ξέρω πόση, τον έχασα το χρόνο… έμεινε το βλέμμα μου εκεί… στο δικό σου βαθύ μπλε του ουρανού… Σε κοιτώ και χαμογελώ… σε σκέφτομαι και χαμογελώ. Σε αισθάνομαι παντού… μέσα […]

Λίνα Παυλοπούλου

from Εναλλακτική Δράση http://ift.tt/2I6VU4h
via IFTTT