Πώς θα ‘θελα τα βράδια να ‘ρχότανε η ελπίδα και ν’ άναβε το φως στις σκοτεινές κάμαρες της καρδιάς μου. Να ‘ριχνε δυο ξύλα προσμονής στο παροπλισμένο τζάκι, που χάσκει σαν στόμα ανοιχτό, ανίκανο να με ζεστάνει. Δεν ζητώ πολλά. Φως και θαλπωρή, για να νιώσω το αίμα μου να κυλάει στις φλέβες για κάποιο […]
from Εναλλακτική Δράση https://ift.tt/2K2s4jl
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου