Θα μπορούσε νομίζω υπεύθυνα κανείς να πει, πως δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που, ταυτίζουν το υπέρτατο ίσως αίσθημα, αυτό της ύπαρξης (αν και εφόσον καταφέρουν όντως και το αισθάνονται), με εκείνο της ευδαιμονίας, της ευθυμίας, της ανάτασης, του ύψους. Νιώθω ευτυχισμένος, άρα υπάρχω. Πότε καλύτερα να υπάρχω παρά όταν πετάω στα σύννεφα; Καμιά φορά όμως […]
from Εναλλακτική Δράση http://ift.tt/2oxLOAt
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου