Νιώθω τα πόδια μου να λυγίζουν από το βάρος της κούρασης, της στενοχώριας, της απελπισίας. Δεν αντέχω άλλο όμως και γλιστρώ. Βρίσκομαι μέσα σε ένα μεγάλο λάκκο με λασπόνερα. Πονώ παντού. Μα πιο πολύ ντρέπομαι που και πάλι δεν πρόσεξα, δεν είδα, δεν κατάλαβα. Που και πάλι θάμπωσαν τα μάτια μου. Που μπερδεύτηκα. Που πέρασα […]
from Εναλλακτική Δράση https://ift.tt/3ibaVD9
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου