“Με τρώει η έγνοια ετούτη: να δω, ν’ αγγίξω όσο μπορώ περισσότερη γη και θάλασσα, προτού πεθάνω. Αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν […]
from Εναλλακτική Δράση https://ift.tt/2JrMUKz
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου