Μπόρα είναι, θα περάσει έλεγα, όμως η βροχή συνεχιζόταν και δυνάμωνε, ώρα με την ώρα. Ο αέρας, σαν κρυφός συνεργός την βοηθούσε να φτάσει στα τζάμια. Να χτυπά ανελέητα τα παντζούρια. Να μου υπενθυμίζει συνεχώς την παρουσία της. Δεν καταλάβαινα αυτήν την λύσσα. Δεν μπορούσα να εξηγήσω. Ακόμα και τώρα, πολλές φορές, μου φαίνεται περίεργη. […]
from Εναλλακτική Δράση https://ift.tt/31r6i1R
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου